ჩემი ნაღვლიანი მეძავების გახსენების ჟამს

• სათაური: ჩემი ნაღვლიანი მეძავების გახსენების ჟამს
• ISBN კოდი:
• ავტორი: გაბრიელ გარსია მარკესი
• გამომცემელი: Philos
• გამოცემის თარიღი: 2017
• ენა: ქართული
• გვერდები: 50
• კატეგორია: წიგნები
• ნახვები: 2252
• რეიტინგი: 4.3

ჩემი ნაღვლიანი მეძავების გახსენების ჟამს;

 

შენიშვნები;

 

სხვა საინტერესო წიგნები;

 

 

- უკადრისი იკადრა, - უთხრა მოხუცს მეფუნდუკე ქალმა, - მძინარე ქალისთვის არ უნდა ჩაედო თითი პირში ან გაეკეთებინა რაღაც ამდაგვარი.
იასუნარი კავაბატა, “მძინარე მზეთუნახავების სახლი”.
 
1.
ოთხმოცდაათი წლისა რომ გავხდი, გადავწყვიტე, დაბადების დღის აღსანიშნავად საკუთარი თავისთვის თავად მიმერთმია საჩუქარი - უბიწო გოგონასთან გიჟური სიყვარულის ღამე. როსა კაბარკასი გამახსენდა - იატაკქვეშა დაწესებულების დიასახლისი: როგორც კი “ქორფა” გოგოს ჩაიგდებდა ხელში, მაშინვე თავის გულუხვ კლიენტებს ატყობინებდა. მე არ მიზიდავდა მისი ბილწი შემოთავაზებები, მას არ სჯეროდა ჩემი პრინციპების სიწმინდისა. “მორალი დროის საქმეა, - ღვარძლიანად ქირქილებდა ის. - მოვა დრო, თვითონ დარწმუნდები”. როსა ჩემზე ცოტათი უმცროსი იყო. რამდენი წელიწადია არაფერი ვიცი მის შესახებ. იქნებ აღარც არის ცოცხალი, მაგრამ ყურმილში მომესმა თუ არა ხმა, მაშინვე ვიცანი - როსა იყო. ეგრევე მივახალე: - დღეს - კი.
როსა კაბარკასმა ამოიოხრა: “ეჰ, ჩემო ნაღვლიანო ბრძენკაცო, მთელი ოცი წელი სადღაც გადაიკარგები, მერე უცებ გამოჩნდები და შეუძლებელს მთხოვ”. მაგრამ ხელობა მაინც ხელობაა და როსამაც ასარჩევად რამდენიმე ვარიანტი შემომთავაზა: ყველანი ხმარებაში გაცვეთილები იყვნენ. უსათუოდ ქალწული და უსათუოდ ამაღამ-მეთქი, - ვთქვი შეუვალად. როსა დაიბნა: “კი მაგრამ, რისი იმედი გაქვს?” “არაფრის, - როსამ მტკივნეულ ადგილზე დამადგა ფეხი, - მშვენივრად ვიცი, რა შემიძლია და რა არ შემიძლია”. როსა ცოტა დამშვიდდა: “ბრძენმა ხალხმა ყველაფერი იცის და მაინც ყველაფერი არ იცის. ამქვეყნად ერთადერთი “ქალწულები” თქვენ ხართ, აგვისტოს თვეში ამ ნიშნით დაბადებულები. რატომ ადრე არ გამაფრთხილე?” “აღმაფრენა წინასწარ არაფერს გითანხმებს”, - ვთქვი მე. “მაგრამ მოცდა შეუძლია”. რაკი როსამ ყოველთვის ყველაფერი მამაკაცებზე უკეთ იცოდა, მთხოვა, იქნებ ერთი-ორი დღე მაცალო, საგულდაგულოდ გადავხედავ ჩემს “ბაზარსო”.
სრულიად სერიოზულად ვუპასუხე, ასეთ საქმეში ჩემი ასაკის კაცისთვის ყოველი დღე წელიწადს უდრის-მეთქი. “ეშმაკმა დალახვროს, რაც არის,...