დრამატურგია

"არჩი და ქეთ" არის ქალისა და მამაკაცის სიყვარულის ისტორია გრძნობის დაბადებიდან მის საბოლოო წერტილამდე. პიესა გახლავთ Badenweiler-ის 2016 წლის საერთაშორისო დრამატურგიული კონკურსის ვერცხლის პრიზიორი.

"კრაპის უკანასკნელი ფირი" არის ბეკეტის ერთაქტიანი პიესა, დაწერილი ინგლისურ ენაზე ირლანდიელი მსახიობის პატრიკ მაგისათვის. პირველად დაიდგა 1958 წლის 28 ოქტომბერს.

იონესკოს ერთ-ერთი ყველაზე კარგად ცნობილი პიესა, რომელიც აბსურდის სტილში წარმოგვიდგენს ჭკუიდან გადასული პროფესორისა და მისი სტუდენტის ხანმოკლე გაკვეთილს. დაწერილია 1950 წელს.

"ალტონელი განდეგილები" სარტრის ერთ-ერთი უკანასკნელი პიესაა, რომელიც უშუალოდ ნაციზმს ეხება და აყალიბებს ავტორის შეხედულებებს ისეთ ფილოსოფიურ კატეგორიებზე, როგორიც არის თავისუფლება, უნივერსალური პასუხისმგებლობა, ბედისწერა და სხვა. პირველად დაიდგა 1959 წელს პარიზში.

"ადამიანის ხმა" - დიალოგ/მონოლოგი დაწერილია 1930 წელს. პიესა წარმოგვიდგენს ერთადერთ პერსონაჟს - ქალს ტელეფონის ყურმილით ხელში, რომელიც ყოფილ შეყვარებულს ესაუბრება. პირველად დაიდგა იმავე წელს კომედი ფრანსეზ სცენაზე.

კანტი, აინშტაინი, გოეთე, ბოშები, როსკიპები, კეთროვნები და კიდევ მრავალი სხვა პერსონაჟი შეგხვდებათ ამ სიყვარულისა და ბედისწერის თემებით გამსჭვალულ ფანტასმაგორიულ პიესაში მისტიური სახელწოდებით "მალშტრემ".

სგანარელი გახლავთ მოლიერის ერთაქტიანი პიესა, რომელშიც იგი თავად იღებდა მონაწილეობას კარიერის განმავლობაში. ნაწარმოები აგებულია ეჭვიან და დაუფიქრებელ ვარაუდებზე, რომლებიც გაუგებრობისა და უთანხმოების შედეგს წარმოადგენს. წინამდებარე ტექსტი 1871 წელს ქ-ნ ელენე ყიფიანის მიერ შესრულებული თარგმანის გათანამედროვებული ვერსიაა.

ძველი ნაცნობების შეხვედრა, ერთ სივრცეში განვითარებული მოვლენები, რომლებიც უამრავ კითხვას წარმოშობს, წარსულის გახსენება, და მთავარი კითხვა, რომელიც თანამედროვე სამყაროში პრაქტიკულად ყველა ადამიანს ეხება - ასეთია მოკლე მონახაზი დიმიტრი უჩანეიშვილის ახალი პიესისა "ოთახში."

ლუიჯი პირანდელოს ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი პიესა, რომელიც აბსურდისტულ სტილში ასახავს ურთიერთობას ავტორსა და პერსონაჟებს შორის. დაწერილია 1921 წელს, იმავე წელს შედგა პიესის სასცენო პრემიერა. ქვეყნდება იტალიურად.

„ოთახი“ გახლავთ ნობელის პრემიის ლაურეატის, ჰაროლდ პინტერის პირველი პიესა, დაწერილი და დადგმული 1957 წელს. მიჩნეულია „მუქარის კომედიის“ ადრეულ ნიმუშად.

კრებულში თავმოყრილია გიორგი ერისთავის სამი კომედიური ჟანრის პიესა, აგებული სოციალურ მოტივებზე: "გაყრა", "დავა" და "ძუნწი", რომლებშიც გაქირდულია დაცემული და გონებრივად გაღატაკებული ქართული თავადაზნაურობა და ლიტერატურაში პირველად არის ნაჩვენები სავაჭრო კაპიტალის წარმომადგენელთა ახლად აღმოცენებული კლასი.

კომედია „რევიზორი“ შექმნილია 1836 წელს და ავტორის სიტყვებით ასახავს „ყველა იმ უსამართლობას, რაც რუსეთში ხდება“. პიესის დადგმას იმპერატორის საგანგებო ნებართვა დასჭირდა.

უილიამ შექსპირის ტრაგედია „იულიუს კეისარი“ სავარაუდოდ 1598 წელს უნდა იყოს დაწერილი. იგი ერთ-ერთია სამი დრამიდან, რომელიც რომის ისტორიის რეალურ ფაქტებს ეფუძნება. მიუხედავად იმისა, რომ პიესას „იულიუს კეისარი“ ეწოდება, მისი მთავარი პერსონაჟია მარკუს ბრუტუსი და ფსიქოლოგიური დრამაც სწორედ მისი არჩევანის გარშემო ფორმირდება.

თანამედროვე მწერლის კრებულში შესულია ფსიქოლოგიური პიესები "ველბის ცხოვრება" და "არჩი და ქეთ", პოსტმოდერნისტული "აქ, ნეაპოლში" და ერთაქტიანი რადიოპიესა "გაკვეთილი", შექმნილი 2005-2012 წლებში.

შექსპირმა ეს ტრაგედია სავარაუდოდ 1603 წელს შექმნა. იგი ეფუძნება ჯოვანი ბოკაჩოს მოწაფე სინტიოს მოთხრობას "მავრი სარდალი". პიესის მთავარი გმირები არიან: ვენეციელთა ჯარის მავრი სარდალი ოტელო; მისი საყვარელი მეუღლე დეზდემონა; ოტელოს ერთგული თანაშემწე კასიო; და მისივე მოღალატე ასისთავი იაგო. პიესის თემათა მრავალფეროვნების (რასიზმი, სიყვარული, ეჭვიანობა, ღალატი, შურისძიება) გამოისობით "ოტელო" დღემდე ხშირად სრულდება პროფესიონალურ და სამოყვარულო სცენებზე.

"მაკბეტი" (სრული სახელწოდებაა "მაკბეტის ტრაგედია") გახლავთ შექსპირის მიერ სავარაუდოდ 1606 წელს შექმნილი პიესა, რომელიც მის ერთ–ერთ ყველაზე მძიმე და გავლენიან ნაწარმოებად ითვლება