„შემეცნების ფილოსოფია და თეორია“ შესტოვის ღრმა და შეუდარებლად ორიგინალური ექსკურსია წარსულში, როგორც ყოველთვის, სხვა ფილოსოფიურ სისტემათა მიუკერძოებელი და განყენებული კვლევა-შესწავლის ფონზე, შექმნილი 1912 წელს.
დეპრესიულ პარიზელ ჟურანლისტ ჟილ ლანტიეს ცხოვრების გემოს უბრუნებს ლიმუზენელი ნატალი სილვენერის ბობოქარი სიყვარული, მაგრამ ნეტარება დიდხანს არ გრძელდება. პირდაპირი და მოსიყვარულე ნატალი ვერ იზიარებს „გარყვნილი“ ჟილის პარიზული ცხოვრების წესს, ჟილი კვლავ მარტოობისკენ ისწრაფვის, ნატალი კი საძილე საშუალების დიდი ულუფის მიღების შემდეგ კვდება, უტოვებს რა ჟილს წერილს სიყვარულის დასტურით.
როგორი იყო ნიუ იორკი გასული საუკუნის 20-იან წლებში? ამერიკის ამ უმთავრეს ქალაქს გვიჩვენებს ავტორი მისი მედღეური მუშებით, ნავსადგურთა მშრომელებით, საქონლის დამტარებლებით, მკერავებით და მეტწილად გაბატონებული უსამართლობით, რომელიც, მიუხედავად ამ ყველაფრისა, მრავალი ჯურის ადამიანისთვის საოცნებო ქალაქს წარმოადგენდა იმ დროს.
ეს წიგნი, გამოქვეყნებული 1926 წელს, პირველი მსოფლიო ომის მიერ დასახიჩრებული ახალგაზრდობის, დაკარგული, უპერსპექტივო თაობის შესახებაა, რომელსაც ლოთობისა და გართობის გარდა აღარაფერი დარჩენია; მათთვის სიყვარულიც კი პრობლემური და მიუწვდომელია. ზოგი კრიტიკოსის აზრით, ეს ჰემინგუეის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწარმოებია.
„ზოგადი ფსიქოლოგია“ დიმიტრი უზნაძის ერთ-ერთი მთავარი ნაშრომია. მასში დაყენებული პრობლემატიკა ავტორის კონცეფციის - „განწყობის თეორიის“ პოზიციებიდან არის განხილული და სრულიად ახლებურ ხედვას გვთავაზობს, რაც დღესაც აქტუალურად რჩება და სწორედ ამის გამო წინამდებარე ნაშრომის გავლენა ქართული მეცნირული აზროვნების განვითარებაზე დღემდე განუზომლად დიდია. მეორე ტომში განხილულია შემდეგი ფენომენები: მნემური პროცესები, აზროვნება, ყურადღება და წარმოსახვა.
„ყაჩაღები“ ფრიდრიხ შილერის პირველი დრამაა, რომელიც 1781 წელს გამოქვეყნდა და 1782 წელს დაიდგა. მოქმედება ვითარდება ორი არისტოკრატი ძმის, კარლ და ფრანც მოორების კონფლიქტის ირგვლივ. მასში მრავალი წინააღმდეგობრივი საკითხია წამოჭრილი, მაგალითად, ზღვარი პიროვნულ თავისუფლებასა და ვალდებულებას შორის; ავტორი ასევე იძიებს ძალაუფლების პრობლემას და არსებით სხვაობას ბოროტსა და კეთილს შორის.
„ადამიანთა მიწა“ სენტ-ეგზიუპერის მემუარია, პირველად გამოქვეყნებული 1939 წელს, რომელიც კოლეგებსა და, ზოგადად, ადამიანებს შორის მეგობრობის, თანადგომის, გმირობისა და სიკვდილის თემებს ეხება და, იმავდროულად, აყალიბებს ავტორის შეხედულებას ცხოვრების საზრისის შესახებ. არის აშშ-ის National Book Award-ის მფლობელი (1939).
წინამდებარე კრებულში წარმოდგენილ მოთხრობებში, რომელთა შორისაა „მოცეკვავე კაცუნები“, „ცისფერი კარბუნკული“, „ჰოლმსის უკანასკნელი საქმე“ და სხვები, შერლოკ ჰოლმსი ჩვეული, სხვათათვის წარმოუდგენელი ოსტატობითა და შეუპოვრობით იძიებს დანაშაულს, ხელს უწყობს უსაფუძვლოდ ბრალდებულთა განთავისუფლებას და დროდადრო წვრილმან დამნაშავეებსაც არიდებს სასჯელს.