ჯარისკაცი

• სათაური: ჯარისკაცი
• ISBN კოდი: 978-9941-0-4895-1
• ავტორი: დეა ცუცქირიძე
• გამომცემელი: დეა ცუცქირიძე
• გამოცემის თარიღი: 2012
• ენა: ქართული
• გვერდები: 114
• კატეგორია: წიგნები
• ნახვები: 1425
• რეიტინგი: 3.3

ჯარისკაცი;

 

 

1989 წელი, სოხუმი. მარტი.
 
გოგოს ისევ ის წითელი კაბა ეცვა – კოჭებამდე დაშვებული სრიალა აბრეშუმი. ხალხი კანტიკუნტად იდგა და შემომატებულებს მდუმარედ იღებდა. გოგო ხალხის საპირისპირო მიმართულებით მიდიოდა. ნაცრისფერ მასაში იოლი იყო წითელკაბიანის კვალზე სიარული. გულიც მშვიდად ძგერდა. 
ხალხს გავცდი, დაორთქლილი ფილაქანი გავიარე, ქუჩა გადავჭერი და მშვიდობის გამზირისა და ლენინის ქუჩის კვეთაზე, ზუსტად ქალაქის საბჭოს შენობაზე აღმართული საათის ქვეშ, მრისხანე გამომეტყველების, გაქუცულ საწვიმარსა და გაცრეცილ ფეხსაცმელში გამოწყობილ, ჭაღარა მამაკაცს ავესვეტე წინ. წითელკაბიანი გაქრა, ან მისი აქ ყოფნა საჭირო აღარ იყო. “მოხუცი“ კი არწივის მზერით თითქოს მავალდებულებდა რაიმე მეთქვა. ახლაც, წლების შემდეგ, როდესაც იმ დღეზე ვფიქრობ, ვერ ამიხსნია, საიდან მოვიდა ეს განცდა, მაგრამ იმ მომენტში ზუსტად ვიცოდი, რომ სათქმელი ნამდვილად მქონდა.
– ხალხი სად არის? – ხელი გამომიწოდა უცნობმა.
– ხალხი მიტინგისთვის ემზადება, იკრიბებიან ნელ-ნელა, – ვუპასუხე და ეჭვიც კი არ შემპარვია, რომ სწორედ ამის სათქმელად ვიყავი მოსული.
– წადი და აქ მოიყვანე ყველა! – კი არ მიბრძანა, უფრო დამავალა უცნობმა.
“აქ“ ანუ კიროვის ქუჩაზე, საიდანაც კარგად ჩანდა ავტობუსებით ჩახერგილი ლენინის მოედანი, რომელსაც გერმანული ნაგაზებით, ხელკეტებითა და ფარებით შეიარაღებული რუსული მე-8 პოლკი იცავდა.
თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და მოვტრიალდი. თვალი მოვაშორე თუ არა, ბრაზნარევი გაოცება მომერია და მივხვდი, რომ სრულიად უცნობი კაცის ნებას გაუაზრებლად დავყევი, მაგრამ არც ამ გაუგებარი მორჩილების ახსნა შემეძლო და ვერც ის გავიაზრე, საიდან უნდა სცოდნოდა მას, რომ მიტინგზე მისული ხალხი ჩემს მითითებას შეასრულებდა და ცხვრის ფარასავით წამომყვებოდა. 
წამომყვნენ, მიუხედავად იმისა, რომ ახსნა-განმარტება არავისთვის მიმიცია. როგორც ჩანს, იმ მომენტში ამ უცნობი ადამიანის ენერგეტიკის მატარებელი გავხდი. სწორედ მან გადმომცა მასის მართვის ძალა.
ხალხი ყველა მხრიდან მოდიოდა. შემოერთებულებს უკვე ყრუ გუგუნით იღებდნენ. მზემ...