კლასიკა

„იესო ნავეს ძე“ არის ებრაული ბიბლიის და ძველი აღთქმის მეექვსე წიგნი, რომელშიც მოთხრობილია ისრაელის ლაშქრობები ცენტრალურ, სამხრეთ და ჩრდილოეთ ქანაანში, მათი მტრების განადგურება და მიწის დანაწილება თორმეტ შტოს შორის.

უძველესი სამხედრო ტრაქტატი, რომელშიც შეჯამებულია ძველ ჩინელთა საომარი გამოცდილება და ახსნილია ომის ბევრი მნიშვნელოვანი კანონი. 25 საუკუნის წინ უაღრესად ლაკონური და ამასთან ხატოვანი ენით დაწერილი ნაწარმოები ისეთნაირად წარმოაჩენს ომის ვითარებასა და მის კანონებს, რომ მათი მისადაგება შეიძლება ადამიანთა ცხოვრების თითქმის ყველა სფეროსთვის. სვენ ძძის სამხედრო ხელოვნება დღემდე პოპულარულია მთელ მსოფლიოში, რადგან იმთავითვე გასცდა სამხედრო ხელოვნების ვიწრო ფარგლებს და ძველი დროიდან მოყოლებული მას იყენებდნენ პოლიტიკაშიც, კომერციაშიც, სპორტშიც და ა.შ. ყველგან, სადაც კი ადგილი ჰქონდა და აქვს რაიმე ბრძოლას ან კონკურენციას, აშკარასა თუ ფარულს.

„ზამთრის ზღაპარი“ (1623) არის სიცილიის მეფის, ეჭვიანი ლეონტეს ამბავი, რომელსაც შეცდომით მიაჩნია, რომ მისი ახალშობილი ქალიშვილის, პერდიტას, მამა სინამდვილეში მისი საუკეთესო მეგობარი, ბოჰემიის მეფე პოლიქსენესია. ის ამაოდ ადანაშაულებს თავის ცოლს ჰერმიონეს ღალატში, ჰერმიონე კვდება, ხოლო ჩვილ პერდიტას მწყემსებს აძლევენ აღსაზრდელად, სანამ ნაკლებად სავარაუდო მოვლენების შედეგად, ის თექვსმეტი წლის შემდეგ არ შეხვდება ლეონტეს.

მეორე რჯული (ბერძ. Δευτερονόμιον, ებრ. דְּבָרִים‎, „Devarim“) – ძველი აღთქმის ხუთწიგნეულისა და ბიბლიის მეხუთე კანონიკური წიგნი. შედგება ხალხისადმი მიმართული მოსეს სამი დიდი საუბარი/ქადაგებისაგან, რომელთა მიზანია მათთვის წარსულის მოვლენების შეხსენება და უმთავრესად, მოწოდება, მუდამ უერთგულონ თავიანთ ღმერთთან დადებულ აღთქმას.

„რიცხვნი“ (ძვ. ბერძ. Ἀριθμοί; ებრ. בְּמִדְבַּר) ბიბლიისა და თორას მეოთხე წიგნია, რომელიც ეგვიპტიდან ებრაელთა გამოსვლის კულმინაციას წარმოადგენს, რის შემდეგ ისინი ღმერთის მიერ აღთქმულ მიწას მოიპოვებენ.

„ლევიანნი“ (ძვ. ბერძ. Λευιτικόν, Leuïtikón; ებრაული: וַיִּקְרָא, Vayyīqrāʾ) – ხუთწიგნეულის და ბიბლიის მესამე წიგნი, რომელიც ძირითადად სხვადასხვა კანონებისა და დანაწესების აღწერისგან შედგება.

გამოსვლის წიგნი (ძველი ბერძნულიდან: Ἔξοδος, რომანიზებული: Éxodos; ებრაული: שְׁמוֹת Šəmōṯ, „სახელები“) არის ბიბლიის მეორე წიგნი. ის მოგვითხრობს გამოსვლის ამბავს, რომელშიც ისრაელიანები ტოვებენ მონობას ბიბლიურ ეგვიპტეში იაჰვეს ძალის წყალობით, რომელმაც ისინი თავის ხალხად აირჩია.

„დაბადება“ არის ებრაული ბიბლიისა და ქრისტიანული ძველი აღთქმის მთავარი წიგნი, რომელშიც გადმოცემულია სამყაროს შექმნისა და კაცობრიობის უადრესი ისტორია, ასევე ისრაელის წინაპრებისა და ებრაელი ხალხის წარმოშობის ამბავი.

მე–17 საუკუნის ქართული პატრიოტული ეპოსის თვალსაჩინო ძეგლი, პოემა „დიდმოურავიანი“, უცხოელ დამპყრობთა წინააღმდეგ ქართველი ხალხის ამსახველი გმირული ეპოპეაა, რომელიც დიდ მოურავს, გიორგი სააკაძეს ეძღვნება. პოემას სოციალური მნიშვნელობაც ენიჭება, რადგან მასში გამოკვეთილია საზოგადოებრივი აზრი ქვეყნის გასაჭირზე.

რუსეთში ღვინის ვაჭრობით პაპა დიმომ ფული იშოვნა, მაგრამ უყაირათოდ დახარჯა და სამშობლოში დაბრუნდა. გზად ცოლი და შვილი დაეღუპა, დარჩა ერთადერთი შვილიშვილი, დარეჯანი, რომელსაც პაპა რეჯანს უძახის. რეჯანი ავად ხდება და პაპა მის მოსავლელად ყველაფერს (სიტყვასიტყვით) აკეთებს, რაც კი შეუძლია.

წინამდებარე კრებულში წარმოდგენილია ქართველი მეფის, მამულიშვილის, მეცენატისა და მწიგნობრის, ვახტანგ მეექვსის პოეზია, გამსჭვალული პატრიოტული, ფილოსოფიური და სატრფიალო მოტვებით, რაც, ალ. ბარამიძის სიტყვებით, „ცხადჰყოფს, რომ ვახტანგს თავისი საკუთარი და საპატიო ადგილი უნდა მიეკუთვნოს როგორც ქართული კულტურის ისტორიაში საზოგადოდ, ისე ქართული პოეტური კულტურის ისტორიაში კერძოდ“.

წიგნში მოთხრობილია ყოფილი მეძავის, მარიამის, 47-წლიანი განდეგილობის ამბავი მდინარე იორდანეს ნაპირას, რომელიც წმინდა იოანე ნათლისმცემლის სახელობის მონასტერში მოღვაწე მამებისგან არის შემონახული და პირველად სოფრონ იერუსალიმელის მიერ ჩაიწერა.

მოლა ნასრედინი ცნობილი იყო უცნაურობით, მაგრამ ბრძენ ადამიანთა უმეტესობა თანხმდებოდა, რომ მის მოჩვენებით უგნურებას მიღმა იფარებოდა მკვეთრი აღქმა, რომელიც პირდაპირ ჭეშმარიტებასთან მიდიოდა. ის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული პერსონაჟია მუსულმანურ ქვეყნებში, რომლის გონებამახვილობის ისტორიები ერთნაირად უყვართ ბავშვებსაც და მოზრდილებსაც.

წიგნი შედგება მეცამეტე საუკუნის სომეხი ავტორის, ვარდან აიგეკელის 158 იგავისგან, რომლებიც ეზოპეს იგავების მიბაძვით არის შექმნილი და მიზნად ადამიანთა ზნეობრივ დამოძღვრას ისახავდა. თარგმანი შესრულებულია სომხური ენიდან უცნობი ქართველი მთარგმნელის მიერ. წიგნს თან ერთვის ექვთიმე თაყაიშვილის ბოლოსიტყვაობა.

ორიგინალში ნოველას “კოკორო” ქვია, რაც გულს, გონებასა და სულს ერთდროულად გულისხმობს. ის პირველად 1914 წლის 20 აპრილიდან 11 აგვისტომდე გაზეთ “ასაჰიში” სერიების სახით დაიბეჭდა. “გული” სამი ნაწილისგან შედგება. პირველ ორ ნაწილში მთხრობელი სენსეის, უფროსი მეგობრის შესახებ ჰყვება. მესამე ნაწილი კი გრძელი აღიარების წერილია, რომელსაც სენსეი მთხრობელს სწერს.

წინამდებარე წიგნში მოქცეულია დიდი ბერძენი ფილოსოფოსის ჩვენამდე მოღწეული წერილები, ბრძნული გამონათქვამები და ფრაგმენტები თხზულებებიდან.