მცირე პროზა

წიგნი მოიცავს 1993-2000 წლებში შექმნილ ნაწარმოებებს, რომლებიც გამსჭვალულია იმ პერიოდისათვის დამახასიათებელი ემოციური და ფსიქოლოგიური სიმძიმით, ამავე დროს ინარჩუნებს ხალისის და კომიკურობის ელემენტებს, რითაც ასე სავსე იყო ჩვენი იმ დროინდელი ყოფა და ცხოვრება.

რეალური ამბებით ჩახატული დიალოგები, ზღაპრები და მითები. ყველაფერი, რაც ამ წიგნშია მოცემული, მოსმენილია ჩვეულებირვი ადამიანებისგან, რომლებიც 1993-2000 წლებში ცდილობდნენ გადარჩენილიყვნენ და თან არ დაეკარგათ ის მნიშვნელოვანი ძარღვი, რაზეც ადამიანობა და ადამიანური ურთიერთობები იყო აწყობილი. თქვენს წინაშეა წიგნი სადაც ყოფითი სასტიკი რეალობა, უსამართლობა, მკვლელობები, უბრალო ადამიანების აბუჩად აგდება, სხვადასხვა ფორმითაა გადმოცემული. აქ ადამიანები არ ებრძვიან რეალობას, ისინი იბრძვნიან თვითგადარჩენისათვის, პირველ რიგში სულიერად და ფსიქოლოგიურად და შემდგომ ფიზიკურად. ისინი ამისთვის იყენებენ ყველაზე უებარ საშუალებას, საკუთარ გრძნობებს, რწმენას, ფანტაზიას და მომავლის იმედს, როს გარეშეც შეუძლებელია ცხოვრება. ცხოვრება და არა არსებობა.

წიგნში შესულია სხვადასხვა ჟანრის მოთხრობა, გამსჭვალულია იუმორით, ტრაგიზმით და ასევე საჭირბოროტო სოციალურ-ფსიქოლოგიური თემატიკით. ჟანრების მრავაფეროვნების მიუხედავად მოთხრობები განკუთვნილია 12-იდან ზევით ასაკის მკითხველისათვის, რადგან იქ ასახული პრობლემები, საკითხები და თემატიკა მნიშვნელოვნად პასუხობს მკითხველის ამ დიდი ასაკობრივი პლასტის გრძნობებს, ინტერესებს და შეხედულებებს.

ტყის მცველ პავლეს ცოლი მოუკვდება და, დადარდიანებული, ორ ვაჟთან ერთად ტყეში გადავა საცხოვრებლად, სადაც საკუთარი შრომით მამა-შვილი თავის გატანას ცდილობს და თითქოს რაღაც გამოსდის კიდეც, მაგრამ უბედურება თურმე მხოლოდ იწყება...

დაზაი ოსამუს ნოველა, „ვილონის ცოლი“, ცუნეკოსა და თავისი მწერალი ქმრის, იოზოს მშფოთვარე ქორწინებას აღწერს ომის შემდგომ იაპონიაში. მასში განხილულია სოციალური ზეწოლა, ექზისტენციალური სასოწარკვეთა და სიყვარულისა და იდენტობის სირთულეები. ნოველა გვთავაზობს ადამიანის მდგომარეობის ღრმა გაგებას მისი ტრანსფორმაციის დროს.

ჰიგუჩი იჩიიოს მოკლე ისტორიები მეიჯის ერაში მცხოვრები ჩვეულებრივი ხალხის ცხოვრებას გვიყვება. ის ნათელი ჭეშმარიტებითა და ღრმა ემპათიით აღწერს სიღარიბისა და თავგანწირვის თემებს და ადამიანური ურთიერთობების სირთულეებს. მისი უბრალო, თუმცა ჩამაფიქრებელი წერის სტილი ყოველდღიურ გამოცდილებებს აღწერს, რამაც წარუშლელი კვალი დატოვა იაპონურ ლიტერატურაზე. მისი სამი მოთხრობის მიხედვით რეჟისორმა ტადაში იმაიმ 1953 წელს ფილმი გადაიღო, სახელწოდებით „ტალახიანი წყლის ყურე“. ასევე, მოთხრობების მიხედვით იდგმება თეატრალური წარმოდგენები.

„იქ, სადღაც ზემოთ, სპილენძის ოქსიდის მწვანე საფარით ჩამუქებული ეკლესიის გუმბათებსა და პირქუშ კოშკებს მიღმა, მოცისფრო-მონაცრისფრო ბურუსში კაფე გახვეულა. კაფეში ბევრი პატარა მაგიდა დგას, საიდანაც ჩვენს ქალაქს შეგიძლია გადმოხედო. სწორედ ასე იქცევა თითქმის ყველა, ვისაც ოდესმე აქ უცხოვრია. მე კი მათ ვიცნობდი“, – წერს ლენკა რაინროვა, პრაღის გერმანულენოვანი ლიტერატურის უკანასკნელი წარმომადგენელი, რომელმაც მისთვის და არამხოლოდ მისთვის მნიშვნელოვან ადამიანებს თავის წარმოსახვით კაფეში მიუჩინა ბინა. ვის არ შეხვდები აქ: მაქს ბროდს, ეგონ ერვინ კიშს, ფრანც ვერფელს, თეოდორ ბალკს, ფრანც კაფკას თუ ანა ზეგერსს.

ამ წიგნის მეშვეობით ლიეტუველი საზოგადოება პირველად გაეცნო საქართველოსა და, საერთოდ, კავკასიას. ცხოვრების ბოლომდე არ განელებია მწერალს საქართველოსადმი სიყვარული. მის ლეგენდას „დაწყევლილი ბერები“ ლიეტუველი ბავშვები სასკოლო სახელმძღვანელოში ეცნობოდნენ და მათთვის საქართველო ერთ-ერთ მომაჯადოებელ და საოცნებო მხარედ იყო ქცეული. ლიეტუვურ ლიტერატურულ კრიტიკაში დღემდე კამათობენ იმის თობაზე, ამ ლეგენდებს მართლა უდევს საფუძვლად კავკასიური ფოლკლორი თუ ის მთლიანად ავტორის ფანტაზიის ნაყოფია. ამ კითხვას პასუხი რომ გაეცეს, საჭიროა „კავკასიური ლეგენდების“ გაცნობა და სათანადოდ შესწავლა. სწორედ ამ მიზნით ითარგმნა და გამოიცა ეს პატარა და ფრიად საყურადღებო წიგნი.

წიგნი შეიცავს კარლო კოლოდის ზღაპრის „პინოკიოს თავგადასავლის“ ადაპტირებულ ტექსტს ინგლისურ ენაზე. წიგნი განკუთვნილია ინგლისური ენის შესწავლის დამწყებთათვის.

ნაწარმოები ფენტეზის ჟანრის მოთხრობაა. ნაწარმოების ტექსტი ადაპტირებულია. გათვლილია elementary დონეზე.

კურკა ერთი უბედური კაცია, დილიდან ღამემდე ბაზარში დაეხეტება და დიდიან-პატარიანად ყველა მას დასცინის და აბუჩად იგდებს. კურკა იფიქრებს, ამ გაჭირვებას ცოლის შერთვით დავაღწევ თავსო და მართლაც იქორწინებს ერთ საეჭვო მანდილოსანზე, მაგრამ ის მიატოვებს და კურკა ისევ ბაზარში დაეხეტება...

ტამიკი ჰარამ ჰიროშიმას დაბომბვის საზარელი გამოცდილება აღწერა მოთხრობაში „ზაფხულის ყვავილები“ რომელსაც ტაკიტარო მინაკამის პირველი პრიზი მიანიჭეს. „ზაფხულის ყვავილები“ 1947 წელს, „გულის სურვილის მიწა“ კი 1951 წელს გამოქვეყნდა.

თავადის მიერ ნამუსახდილი და იძულებით გათხოვილი ნუცა შვილს აჩენს, მაგრამ ეჭვებში მყოფი პავლე ამ ყველაფერს სხვაგვარად უყურებს და ყველაფერი ყველა მათგანისთვის ტრაგიკულად მთავრდება.

წიგნში გაერთიანებულია ავტორის ხუთი მოკლე ისტორია. რამდენიმე მათგანი ავტობიოგრაფიული ხასიათისაა.

„ლიმონი“ და „აყვავებული ალუბლების ქვეშ“ მოტოჯირო კაჯიის მოკლე ისტორიებია. „ლიმონის“ გამოქვეყნების შემდეგ, კიოტოს მარუზენის მაღაზიაში ხშირად ტოვებდნენ ლიმონს. ის ლიტერატურულ სახელმძღვანელოშია შეტანილი. „აყვავებული ალუბლების ქვეშ“ კი მისი პირველი წინადადებით ძალიან პოპულარულია.

„Ein Buch für Alle und Keinen“...მიმდინარე დროში წიგნისმიერი თხრობის მცდელობა ყველასთვის და ამავდროულად არავისთვისაა განკუთვნილი. წინარე ტექსტები ერთგვარი მცდელობაა მიმდინარე რეალობის იმნაირი აღქმის, სადაც, არსებული გაუცხოების მიუხედავად, ადამიანის გაცნობიერების არეალში აუცილებლად შემოდის მარადიული ღირებულებების შეგრძნება, როგორც შესაძლებლობა სამყაროსთან და ყოველ არსებულთან მიმართების ცვალებისა. ამგვარ დილემაზე პასუხში იკვეთება როგორც ადამიანის პასუხისმგებლობა, ასევე მისი ეგზისტენციალური სტატუსი.