ეშმაკი

• სათაური: ეშმაკი
• ISBN კოდი:
• ავტორი: მარინა ცვეტაევა
• გამომცემელი: თამარ კოტრიკაძე
• გამოცემის თარიღი: 2025
• ენა: ქართული
• გვერდები: 30
• კატეგორია: წიგნები
• ნახვები: 20
• რეიტინგი: 0.0

მარინა ცვეტაევა
 
ეშმაკი
 
ეშმაკი ბავშვს გადაეკიდა.
ანდაზა
 
ეშმაკი ჩემი დის, ვალერიას[1] ოთახში ცხოვრობდა, - მაღლა, ზედ კიბის თავზე, წითელ ატლას-მუარ-აკრულ ოთახში, სადაც მარად იდგა მზის დამრეცი და  თვალისმომჭრელი სვეტი, ამ სვეტში კი მარად ტრიალებდა მტვრის ფანტელები.
ყველაფერი იმით იწყებოდა ხოლმე, რომ ამ ოთახში ვიღაც მეძახდა: “წამო, მუსია, იქ ვიღაც გელოდება!” ანდა: “სწრაფად, მუსენკა, სწრაფად! იქ (ხმოვნის გაწელვით) სიუ-ურპრიზი გელის!” თუმცა მთელი ეს იდუმალება სავსებით პირობითი გახლდათ, რადგან მე ხომ შესანიშნავად ვიცოდი, თუ ვინ იყო ეს “ვიღაც”, თუ რა სიურპრიზი მელოდა და ვინ მეძახდა, მათაც იცოდნენ, რომ ვიცოდი. ეს იყვნენ: ან ავგუსტა ივანოვნა, ან ასიას გადია, ალექსანდრა მუხინა, ან რომელიმე სტუმარი, მაგრამ ყოველთვის ქალი, და არასოდეს - არც დედა[2], არც თვით ვალერია.
ჰოდა, სანახევროდ კარისაგან, სანახევროდ ოთახისაგან ბიძგმიცემული, ზღურბლზე ერთხანს გავიპრანჭებოდი ხოლმე, როგორც გლეხებმა იციან, როცა რაიმე ნუგბარით უმასპინძლდები, მერე კი ცოტათი გვერდულად, ცოტათი ბღვერით - შევდიოდი.
ეშმაკი ვალერიას საწოლზე იჯდა, შიშველი, რუხკანგადაკრული, დოგივით, მოთეთრო-მოცისფრო თვალებით, ისეთით, დოგს ანდა ბალტიისპირელ ბარონს რომ მოუხდებოდა, ხელები მუხლების გასწვრივ გაეჭიმა სოფლელი დედაკაცივით, ანდა ლუვრში გამოფენილი ფარაონივით, პოზაც ისეთივე ჰქონდა: უსასრულო მოთმინებისა და გულგრილობის გამომხატველი. ეშმაკი ისე უძრავად იჯდა, თითქოს სურათს უღებდნენ. ბეწვი არ ჰქონდა, ბეწვს მისი საპირისპირო რამ ცვლიდა: სრულიად გლუვი, აპარსული, ფოლადისაგან ჩამოსხმული ფორმა. ახლაღა ვხედავ, რომ ჩემ ეშაკს იდეალურად სპორტული სხეული ჰქონოდა: ძუ ლომისა, ფერით კი - დოგის. როდესაც ოცი წლის შემდეგ, რევოლუციის დროს, დროებით მოსავლელად დამიტოვეს დოგი, მაშინვე ვიცანი ჩემი “თაგვისფერი”.
რქებს ვერ ვიხსენებ, შეიძლება ჰქონდა კიდეც, პატარა, მაგრამ უფრო ყურები ექნებოდა. კუდი კი დანამდვილებით ჰქონდა - ძუ ლომის, ქოსა, სქელი და მძლავრი, გველივით ცოცხალი და მოქნილი,...