გონით საწვდომი მშვენიერებისათვის

• სათაური: გონით საწვდომი მშვენიერებისათვის
• ISBN კოდი:
• ავტორი: პლოტინი
• გამომცემელი: Philos
• გამოცემის თარიღი: 2016
• ენა: ქართული
• გვერდები: 14
• კატეგორია: წიგნები
• ნახვები: 2403
• რეიტინგი: 4.0

გონით საწვდომი მშვენიერებისათვის;

 

 

1. რაკიღა იმას, ვინც მიაღწია გონით საწვდომი მშვენიერების ჭვრეტას და შეიცნო ჭეშმარიტი გონების მშვენიერება, ჩვენის მტკიცებით. შეუძლია აზრით მისწვდეს გონიერების მამასაც, რომელიც არის გონების მიღმა, - ვცადოთ განვიხილოთ და სიტყვიერად განვსაზღვროთ (თუკი, საერთოდ, შეიძლება სიტყვებით ამის გამოთქმა), როგორ შეიძლება გონებისა და გონით საწვდომი სამყაროს მშვენიერების ჭვრეტა.
ავიღოთ თუნდაც გვერდი-გვერდ მდებარე ორი ლოდი, რომელთაგანაც ერთი ტლანქია და დაუმუშავებელი, მეორე კი ხელოვნების ნიშნით აღბეჭდილი და ღვთაებისა თუ კაცის ძეგლად ნაქანდაკარი. ღვთაების ძეგლად ქარიტისა თუ მუზის ქანდაკება იგულისხმება, ხოლო კაცის ძეგლად - რომელიც გნებავთ მოკვდავთ მოკვდავის კი არა, მხოლოდ იმისი ხატება, ვინც ნაირგვარი მშვენებით შემოსა ხელოვნებამ, ცხადია, ლოდი, რომელსაც მშვენიერი ფორმა მიანიჭა ხელოვნებამ, მისი წყალობით კი არაა მშვენიერი, რომ ლოდია (რადგან მაშინ მშვენიერი იქნებოდა მეორე ლოდიც), არამედ ფორმის წყალობით, რომლითაც ის შემოსა ხელოვნებამ. ეს ფორმა მასალაში კი არ იყო, არამედ ხელოვანის სულში, ვიდრე ქვაში შეისხამდა ხორცს. ხოლო ხელოვანის სულში იმიტომ კი არ იყო, რომ ხელოვანს თვალები და ხელები აქვს, არამედ იმიტომ, რომ წილნაყარია ხელოვნებასთან.
მაშასადამე, ეს მშვენიერება ხელოვნებაში იყო, გაცილებით  უფრო სრულქმნილი, რადგანაც მშვენიერება, რომელიც ქვაში გადავიდა, ის მშვენიერება როდია, რომელიც არის ხელოვნებაში. ეს უკანასკნელი უცვლელია და მისგან იღებს დასაბამს სულ სხვა რიგის - უფრო მდარე და მდაბალი მშვენიერება, რომელიც უცვლელი როდი რჩება და მხოლოდ იმდენად აღწევს სასურველ სინატიფეს, რამდენადაც ქვა ნებდება ხელოვნებას, თუ ხელოვნება ქმნის იმას, რაც თვითონაა, ან რასაც ფლობს (ხოლო ის ქმნის მშვენიერებას, თანახმად იმის იდეისა, რაც უნდა შექმნას), საკუთრივ მისი მშვენიერება გაცილებით უფრო დიდია და ჭეშმარიტი, რადგანაც ის ფლობს ხელოვნების მშვენიერებას, შეუდარებლად უფრო სრულქმნილს, ვიდრე ის მშვენიერებაა, რომელიც გარეშე საგანშია ხორცშესხმული, ვინაიდან რაც უფრო მეტად ერწყმის ეს მშვენიერება...