სოციალური შფოთვა და ვირტუალური სამყარო

• სათაური: სოციალური შფოთვა და ვირტუალური სამყარო
• ISBN კოდი:
• ავტორი: გიორგი ბეგლარაშვილი
• გამომცემელი: გიორგი ბეგლარაშვილი
• გამოცემის თარიღი: 2025
• ენა: ქართული
• გვერდები: 76
• კატეგორია: წიგნები
• ნახვები: 78
• რეიტინგი: 0.0

• თავი I – ჩუმი დღე
• თავი II – ხმები ეკრანს მიღმა
• თავი III – აღმოჩენა
• თავი IV – სიჩუმის მეგობრები
• თავი V – პირველი ნაბიჯები
• თავი VI – წინააღმდეგობა
• თავი VII – გაბედული სიტყვები
• თავი VIII – ახალი სივრცე
• თავი IX – მეგობრობის ძალა
• თავი X – გზა შიგნიდან გარეთ

თავი I – ჩუმი დღე: გალიის მიღმა
ანა 16 წლის იყო, მაგრამ ხანდახან გრძნობდა, რომ მისი სული ძველ, მტვრიან წიგნს ჰგავდა, რომელშიც ყველა ფურცელი უკვე გადაშლილი იყო. დრო მისთვის არ გადიოდა, ის უბრალოდ იმეორებდა საკუთარ თავს. დილა იწყებოდა მზის უსიცოცხლო სხივით, რომელიც ფარდებს ძლივს ატანდა, გაღვიძება კი სულის სიღრმეში დაფარული სიმძიმის ახალ ტალღას მოასწავებდა. სკოლის გზაზე სიჩუმე ისეთი მძიმე იყო, რომ ზოგჯერ ანას ეგონა, ჰაერიც კი არ მოძრაობდა მის გარშემო. კლასში, ჩუმად ჯდომა, თითქოს უხილავ კედელს აშენებდა მასსა და დანარჩენ სამყაროს შორის. მასწავლებლები ხშირად ვერც ამჩნევდნენ მის არსებობას, ან თუ ამჩნევდნენ, მის დუმილს უბრალოდ მორცხვობად თვლიდნენ და გვერდს უვლიდნენ. შემდეგ ისევ სახლში, ისევ ოთახში, სადაც ერთადერთი ნათელი წერტილი ეკრანის ციმციმი იყო, რომელიც ვირტუალურ სამყაროში ჩაძირვას ჰპირდებოდა.
მისი ოთახი იყო ერთადერთი თავშესაფარი, მიკროსამყარო, სადაც თავს შედარებით უსაფრთხოდ გრძნობდა. პატარა მაგიდა, ფანჯარასთან ახლოს, წიგნებითა და ნოუთბუქით იყო გადავსებული – თითქოს ეს იყო ჭიშკარი სხვა განზომილებაში. იქ, ეკრანის მიღმა, ანა უჩინარი იყო. არავის ჰქონდა თვალი მისი თვალებზე, არავინ აკვირდებოდა მის თითოეულ მოძრაობას, ხმას ან დუმილს. აქ მას შეეძლო ყოფილიყო ის, ვინც სინამდვილეში იყო, შიშის გარეშე, რომ ვინმე გაასამართლებდა.
სკოლაში კი ყველაფერი სხვანაირად იყო. ხმაური, სიცილ-კისკისი, ჯგუფებად შეკრული მოსწავლეები – მათ შორის ანა თავს უცხოდ გრძნობდა, თითქოს სხვა პლანეტიდან იყო მოსული. მას არ უყვარდა ხმამაღლა ლაპარაკი, არ უყვარდა ყურადღების ცენტრში ყოფნა. იგი ხშირად გრძნობდა, რომ შეუმჩნეველი იყო – ფიზიკურად იქ იყო, მაგრამ სული სხვაგან დაფრინავდა, გალიის მიღმა. კლასში მასწავლებლის ხმამაღალი ხმა მისთვის მკვეთრად ისმოდა, მაგრამ ხშირად ვერ აკავშირებდა ამ ხმებს რეალობასთან. პასუხის გაცემის შიში ყელში უჭერდა – ეშინოდა, რომ არასწორად იტყოდა რამეს, ან რომ მასზე გაიცინებდნენ. ყოველი გაკვეთილი პოტენციური კატასტროფა იყო, რომლის თავიდან აცილებაც მხოლოდ დუმილით...