უსახლკარო

• სათაური: უსახლკარო
• ISBN კოდი:
• ავტორი: ჰექტორ მალო
• გამომცემელი: iBooks
• გამოცემის თარიღი: 2019
• ენა: ქართული
• გვერდები: 71
• კატეგორია: წიგნები
• ნახვები: 1958
• რეიტინგი: 5.0

თავი პირველი. სოფელში;

 

თავი მეორე. მამა;

 

თავი მესამე. სენიორ ვიტალისის დასი;

 

თავი მეოთხე. მშობლიური კერა;

 

თავი მეხუთე. გზაში;

 

თავი მეექვსე. სწავლა;

 

თავი მეშვიდე. კითხვას ვსწავლობ;

 

თავი მერვე. მთებსა და ველებში;

 

თავი მეცხრე. სამსჯავროს წინაშე;

 

თავი მეათე. ბავშვი;

 

თავი მეთერთმეტე. ჩემი პირველი მეგობარი;

 

თავი მეთორმეტე. ნაპოვნი;

 

თავი მეცამეტე. თოვლი და მგლები;

 

თავი მეთოთხმეტე. ბატონი „სულიკო”;

 

თავი მეთხუთმეტე. პარიზში;

 

თავი მეთექვსმეტე. წინ;

 

თავი მეჩვიდმეტე. ძებნა;

 

თავი მეთვრამეტე. მშობლიურ ოჯახში;

 

 

სარჩევი
 
თავი პირველი. სოფელში
თავი მეორე. მამა
თავი მესამე. სენიორ ვიტალისის დასი
თავი მეოთხე. მშობლიური კერა
თავი მეხუთე. გზაში
თავი მეექვსე. სწავლა
თავი მეშვიდე. კითხვას ვსწავლობ
თავი მერვე. მთებსა და ველებში
თავი მეცხრე. სამსჯავროს წინაშე
თავი მეათე. ბავშვი
თავი მეთერთმეტე. ჩემი პირველი მეგობარი
თავი მეთორმეტე. ნაპოვნი
თავი მეცამეტე. თოვლი და მგლები
თავი მეთოთხმეტე. ბატონი „სულიკო”
თავი მეთხუთმეტე. პარიზში
თავი მეთექვსმეტე. წინ
თავი მეჩვიდმეტე. ძებნა
თავი მეთვრამეტე. მშობლიურ ოჯახში
 
თავი პირველი. სოფელში
 
მე ქუჩაში ნაპოვნი და სხვისი აღზრდილი ვარ.  რვა წლამდე მეგონა, სხვა ბავშვებივით დედა მყავდა. ავტირდებოდი თუ არა, ვიღაც ქალი ნაზად ამიყვანდა ხელში, მომეფერებოდა და მეც იმწამსვე ვჩუმდებოდი.
საღამოს, ძილის წინ, მაგრად ჩამიკრავდა გულში და ხვევნა-ალერსით ჩამაძინებდა.
დეკემბრის ცივ ღამეებში, როცა ჩვენი ქოხის ყველა ფანჯარას ყინვა მოხატავდა, ეს ქალი მომიჯდებოდა გვერდით, გაყინულ ფეხებზე ხელს მისვამდა, მათბობდა და თან ტკბილად დამღიღინებდა.
ეს სიმღერა დღესაც მახსოვს.
როცა მინდორში დავდიოდი და ძროხას ვმწყემსავდი, თუ უცებ ქარიშხალი მოგვისწრებდა, ეს ქალი მაშინვე ჩემთან გაჩნდებოდა, თბილ ტანსაცმელს ჩამაცმევდა და გაცივებას გადამარჩენდა.
თუ ჩემს ტოლ-ამხანაგებთან რაიმე უსიამოვნება მომივიდოდა, იქაც ის იყო ჩემი ქომაგი. მოვიდოდა, საქმის გარემოებას გამომკითხავდა, ნუგეშისცემით დამამშვიდებდა და რაღა გასაკვირია, თუ საკუთარ დედად მიმაჩნდა.
მაგრამ ბოლოს გავიგე, რომ ნაშვილები ვყავდი.
მე აღვიზარდე სოფელ შავანონში, საფრანგეთის ერთ-ერთ უღარიბეს სოფელში. თუმცა მცხოვრებნი შრომისმოყვარენი არიან, მიწაა მწირი და უნაყოფო, ამიტომ მოსავალიც ნაკლები იცის. ახლო-მახლო ნაკელიც არ იშოვება, რომ ადამიანმა ნიადაგი გაანოყიეროს.
ამიტომაც ამ სოფლის გარშემო არსად არის ხეირიანად...