პოეზია (ტომი მეორე)

• სათაური: პოეზია (ტომი მეორე)
• ISBN კოდი:
• ავტორი: ტერენტი გრანელი
• გამომცემელი: iBooks
• გამოცემის თარიღი: 2015
• ენა: ქართული
• გვერდები:
• კატეგორია: წიგნები
• ნახვები: 2351
• რეიტინგი: 5.0

*** დღე ნელა მიდის, არ ვიღუპები;

 

*** დღე ნელა მიდის;

 

დღე;

 

*** დღეა ასეთი დიდი;

 

*** დღეს გუშინდელი ფიქრი დავშალე;

 

დღეს;

 

დილა მთაზე;

 

*** დილიდან იბრძვის მძიმე ქარები;

 

დღეა წვალების;

 

*** დუმილია და მარხავენ ცხედარს;

 

*** ძველი ფიქრები ისევ დგებიან;

 

ძვირფას დებს;

 

ძვირფას მეგობარს;

 

ძვირფას ქალს;

 

ექსკურსია ცისკენ;

 

*** ელავს ზეცა და ღრუბლები შავი;

 

*** ელვარებს მზეზე ნატეხი სარკე;

 

ეს დღე;

 

*** ეს გრძნობა უფრო აგიზგიზდება;

 

*** ეს არე ისევ შავი არეა;

 

*** ეს ქარი ვიღაც დაღუპულს ეძებს;

 

*** ეს მოგონება იმ დღიდან ელავს;

 

*** ეს ოცნება სარკესავით ელავს;

 

*** ეს ფიქრი ლექსზე უფრო მეტია;

 

*** ეს შავი ფიქრი დაღუპვას უდრის;

 

*** ეს ყველაფერი ჩემზე ითქვა;

 

ფანტასტიური ღამე;

 

ფერისცვალება;

 

*** ფიქრი დაეშვა მაღლიდან დაბლა;

 

ფიქრები ნაძალადევში;

 

ფიქრები სიშორეზე;

 

გალაკტიონი;

 

გალაკტიონს;

 

ღამე გლეხთა სახლში;

 

ღამე ოთახში;

 

ღამე, მთვარე და ქარი;

 

გამგზავრება თბილისიდან;

 

ღამის მოუსვენრობა;

 

გამოღვიძება გარდაცვალების შემდეგ;

 

განშორების ლოდები;

 

განშორების შემდეგ;

 

გარინდება;

 

*** გარშემო დგება მზიანი სივრცე;

 

*** გარშემო ზამთრის თეთრი არეა;

 

*** გათავდა, მორჩა, მიწაზე ვრჩები;

 

*** გათენდა, ვაღებ დაკეტილ კარებს;

 

გაზაფხული;

 

გაზაფხულის საღამო;

 

გაზაფხული;

 

გაზაფხული;

 

...

 

 

***
დღე ნელა მიდის, არ ვიღუპები,
დღეა მრავალი.
მიმზიდველია თეთრი ღრუბლები,
შორს მიმავალი.
 
აქაც და იქაც, თითქმის ყოველგან,
მხოლოდ ტერენტი.
ჩემი ლექსების შენ გიყვარს რეკვა
და მემტერები.
 
კვლავ დუმილია მწვანე ფოთლების
და ხე ბევრია.
ალბათ არიან შორს მეგობრები,
ახლო მტერია.
 
დღე ნელა მიდის, არ ვიღუპები,
დღეა მრავალი.
მიმზიდველია თეთრი ღრუბლები,
შორს მიმავალი.
 
          ***
დღე ნელა მიდის,
გული ღონდება.
და ისევ ჩიტი
მიახლოვდება.
 
მინდა ტირილი
და მე ვინთები.
მესმის ჟივილი
ძვირფას ჩიტების.
 
მე ჩიტი მიპყრობს
და უფრო ვნაღვლობ.
და მინდა ვიყო
ჩიტებთან ახლო.
 
     დღე
 
მხოლოდ პოეტის, ჩემი და სხვათა,
დარჩება ლექსი, გულით ნაწერი.
და როგორც გემი, დგას ქარიშხალთან
ეს ათასცხრაას ოცდარვა წელი.
 
ქრიან ქარები და მეც მივლიან,
ეს დღე ხსოვნიდან არ იკარგება.
ახლა ჩვენ შორის კვლავ დუმილია
და ერთმანეთის სწორი გაგება.
 
იყო დრო, როცა შენ ამაყობდი
და ახლა დღეა რაღაცნაირი.
ისევ მჭირდება მიწის ნაყოფი,
მჭირდება ცეცხლი, წყალი, ჰაერი.
 
***
დღეა ასეთი დიდი
და ისევ რეკავენ ზარს.
მაინც საითკენ მიდის,
ეს ჩემი სიცოცხლის გზა.
 
მღუპავს ცხოვრების ბინდი,
მზეა და გარშემო ბზა.
მაინც საითკენ მიდის
ჩემი სევდიანი გზა.
 
***
დღეს გუშინდელი ფიქრი დავშალე,
გაჩნდა ოცნება კიდევ სხვაფერის.
ვფიქრობ: ძვირფასო, რა დავაშავე,
ან რისთვის მოხდა ეს ყველაფერი?!
 
ისევ საშინელ დღეებს განვიცდი,
წინ მიდევს წიგნი, სისხლით ნაფერი.
ვღონდები, ვდარდობ, თუმცა არ ვიცი
რის ნიშანია ეს ყველაფერი?!
 
სული ამაღლდა,...