წიგნები

წინამდებარე ნაშრომში ავტორი გვთავაზობს XX საუკუნის ფილოსოფიის ანალიზს, მის ძირითად ტენდენციებსა და ძირითად თავისებურებებს. მეორე ნაწილი მოიცავს მიმდინარეობებს "ფენომენოლოგიიდან" "პოსტმოდერნის" ჩათვლით.

წინამდებარე კვლევის ფოკუსშია ნიცშეს კამათი პოზიტივისტებთან და ისტორიის აღქმის პრობლემა მატერიალიზმისა და იდეალიზმის პოზიციებიდან. წარმოადგენს რა სიცოცხლის ფილოსოფიის ერთ-ერთ ფუძემდებელს, ნიცშე ემპირიულ გამოცდილებას საკუთარ შეედულებებს უპირისპირებს, და ასაბუთებს, თუ რატომ არ შეიძლება, რომ ისტორია მორალური და მეთოდოლოგიური თვალსაზრისით მეცნიერებად იწოდებოდეს.

„თავისი თავის დარაჯი" კალდერონის ე. წ. „დაშნისა და მოსასხამის“ კომედიების რიცხვს მიეკუთვნება, რომელიც ყოფის ორადობისა და მუდმივი წინააღმდეგობის, მუდმივი კონფლიქტის იდეას ატარებს სინამდვილესა და მოჩვენებას, რეალობასა და ილუზიას შორის.

ბურატინოს ანუ "ხის თოჯინას" ამბავი ეფუძნება კარლო კოლოდის "პინოკიოს თავგადასავალს". ესაა ზღაპარი ხის ცელქი და გულკეთილი ბიჭუნას შესახებ, რომელიც ოქროს გასაღების საიდუმლოებას ხსნის, ისე თითქოს მოვლენები დეტექტიურ რომანში ვითარდებოდეს.

წინამდებარე ნაშრომში ავტორი გვთავაზობს XX საუკუნის ფილოსოფიის ანალიზს, მის ძირითად ტენდენციებსა და ძირითად თავისებურებებს. პირველი ნაწილი მოიცავს მიმდინარეობებს "სიცოცხლის ფილოსოფიიდან" "ფიქციონალიზმის" ჩათვლით.

დიდი ქართველი ისტორიკოსის ნარკვევში ქართველ მეფეთა უფლებებია განხილული, მათი დამოკიდებულება "დიდგვარიან აზნაურებთან" და ამ უკანასკნელთა არცთუ უმნიშვნელო როლი ქვეყნის მართვაში თვით დავითისა და თამარის მეფობისას.

მედიას სტილების გამოყენება CSS3-ში. წიგნი განკუთვნილია იმ მომხმარებლისთვის, ვინც უკვე იცნობს CSS3-ის საფუძვლებს და სურს ადაფტიური ვებ-დიზაინის შექმნა.

ექიმი სტოკმანი ცდილობს წყლის დაბინძურების სკანდალი გამოიძიოს თავის მშბლიურ ქალაქში, რომელიც საკუროტო ცენტრად უნდა იქცეს. როდესაც მისი ძმა, ბურგომისტრი, შეთქმულებას მოაწყობს ადგილბრივ პოლიტიკოსებსა და გაზეთთან ერთად, სტოკანი იძულებულია საზოგადოებას მიმართოს, თუმცა პასუხად მხოლოდ "ხალხის მტრის"  სახელს იღებს. პირველად დადგმული 1883 წელს, "ხალხის მტერი" დღემდე რჩება ავტორის ერთ-ერთ ყველაზე ხშირად წარმოდგენილ პიესად.

"ვეფხისტყაოსნის მზისმეტყველება" ვიქტორ ნოზაძის მიერ "ვეფხისტყაოსნის" მრავალასპექტოვანი კვლევის შედეგად შექმნილი ექვსი მონუმენტური ტომის მესამე ნაწილია, რომელიც 1959 წელს ჩილეში გამოიცა. როგორ თავად ავტორი ამბობს იგი ""ვეფხისტყაოსნის" მზის საკითხის ჩხრეკასა და კვლევას შეიცავს"".

ამაგდარი ქართველი მკვლევარი ამჯერად ქართველ ებრაელთა სვე-ბედს იძიებს, რაც მოიცავს მათი საქართველოში გამოჩენის მიზეზებს, მათ სოციალურ მდგომარეობას, ცხოვრების პირობებს, კულტურის დონეს, განაწილებას საქართველოს სხვადასხვა კუთხეებში, ისევე, როგორც რეკომენდაციებს უკეთესი მომავლის შესაქმნელად.

"ვეფხისტყაოსნის ვარსკვლავთმეტყველება" ვიქტორ ნოზაძის მიერ "ვეფხისტყაოსნის" მრავალასპექტოვანი კვლევის შედეგად შექმნილი ექვსი მონუმენტური ტომის მეორე ნაწილია, რომელიც 1957 წელს ჩილეში გამოიცა. იგი "ვეფხისტყაოსნის" ასტროლოგიურ–ასტრონომიულ ასპექტებს იკვლევს.

წინამდებარე ნარკვევი კიდევ ერთი მცდელობაა დემოკრატიის ქრისტიანული ფესვების დემონსტრირებისა და ამ უკანასკნელის მორიგებისა თანამედროვე პოლიტიკურ გამოწვევებთან.

ლეგენდა უთავო მხედრის შესახებ, რომელსაც ფესვები მრავალი ხალხის ფოლკლორში აქვს გადგმული, უფრო ღრმად მიდის, ვიდრე ვაშინგტონ ირვინგის ცნობილი ისტორია. კაპიტან მაინ რიდის რომანი ki, გამოქვეყნებული ორმოცი წლით გვიან, ცნობილ ტეხასურ გადმოცემას ეფუძნება. მასში მოთხრობილია მორის ჯერალდისა და ლუიზა პოiნდექსტერის სიყვარულის, ლუიზას ძმის, ჰენრის მკვლელობისა და ამ უკანასკნელის მკვლელის ძიების იდუმალებით მოცული ამბავი. პირველად გამოქვეყნდა 1866 წელს.

ეს სამაქტიანი პიესა პირველად 1879 წლის 21 დეკემბერს შესრულდა დანიის სამეფო თეატრში. პიესა ნიშანდობლივია XIX საუკუნის ქორწინების ნორმებისადმი კრიტიკული დამოკიდებულებით. ამას დიდი კამათი მოჰყვა, რადგან მთავარი გმირი, ნორა, ქმარსა და შვილებს სტოვებს, რადგან საკუთარი თავის პოვნა სურს.

1926 წლიდან მოყოლებული, ვინი პუჰი და მისი მეგობრები - დრუნჩა, ჭოტი, ვეფხვი და მუდამ ნაღვლიანი იო-იო - დღემდე წარუშლელ შთაბეჭდილებას ახდენენ მკითხველზე. ესაა ა.ა. მილნის ქმნილებები, რომლებიც მან თავისი შვილის, ქრისტოფერ რობინისთვის გამოიგონა. ეს პერსონაჟები და მათი ამბები - ბავშვობის განძია, რომლებიც დღემდე ისეთი გულწრფელობით გვესაუბრებიან, რაც ჭეშმარიტ  თხრობას გამოარჩევს.

"იყო და ფლობდე" - ესაა 1928 და 1933 წლებს შორის გაკეთებული შენიშვნები, რასაც ავტორმა მეტაფიზიკური ჟურნალის სახე მისცა, რაც საშუალებას აძლევს მკითხველს მიყვეს მსჯელობას, რომელიც ონტოლოგიური საიდუმლოსადმი კონკრეტულ მიდგომას აყალიბებს. ბერგსონიანობისა და კარტეზიანული cogito-ს კრიტიკის გაფართოებით "იყო და ფლობდე" მეტაფიზიკის ერთ-ერთ ცენტრალურ ტექსტად წარმოდგება.