წიგნები

წინამდებარე ესსეი, რომელიც 1784 წელს გამოქვეყნდა, ცხრა თეზისისგან შედგება, რომელთა მეშვეობით კანტი ცდილობს დაამტკიცოს თავისი შეხედულება იმის შესახებ, რომ რაციონალური და მორალური ავტონომია გარდაუვლად დაამარცხებს ეგოისტური ინდივიდუალიზმის მოძალადეობას.

ეს წიგნი იუდაიზმის ერთ-ერთი შედარებით გვიან წარმოშობილი მიმართულების, ხასიდიზმის, შესახებაა. მასში განხილულია ხასიდების რწმენა და ყოფა, მოცემულია ხასიდური გამონათქვამებისა და აფორიზმების თარგმანი და განხილულია ე.წ. "ციმცუმის" იდეა.

წინამდებარე ნაშრომში, რომელიც "ერების ფსქიოლოგიის" ნაწილს წარმოადგენს, მრავალრიცხოვანი მაგალითების ფონზეა განხილული გენეზისი ერებისა და ხალხების ცივილიზებულობის ელემენტებისა, ისეთების, როგორიცაა აღმსარებლობა, ხელოვნება და ინსტიტუტები.

ნაშრომში განხილულია ტიგროსსა და ევფრატს შორის მოსახლე ძველი ხალხების - შუმერელთა და აქადელთა (ასურელ-ბაბილონელთა) მითოლოგიური წარმოდგენები, მათი შეხედულება სამაყროსა და მისი წარმოშობის შესახებ, ადამიანის შექმნა, მისი ფუნქცია, ცივილიზაცია, წარღვნის მითოსი და სხვა.

"შვიდთა ლაშქრობა თებეზე" ტრილოგიის მესამე ნაწილია (პირველი ორი დაკარგულია). მას შემდეგ, რაც ოიდიპოსი განდევნილ იქნა თებედან, ამ უკანასკნელის სიძეები მეტოქეობენ მეფის გვირგვინისთვის. გამარჯვებული ეტეოკლე განდევნის თავის ძმა პოლინიკეს, ეს უკანასკნელი კი შვიდ სარდალთან ერთად ესხმის თავს თებეს, რაც ტრაგიკულ შედეგებს იწვევს.

ესსეები "თვითმკვლელობისათვის" და "სულის უკვდავებისათვის" კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებენ მარადიულ არსებობას და ადამიანის დამოკიდებულებას ღვთიურ ნებაზე, ხაზს უსვამენ ნების თავისუფლების მნიშვნელობას და წინასწარ ჭვრეტენ დოქტრინებს, რომლებიც მომავალში კანტისა და ჰეგელის შრომებში თანამედროვე აზროვნებას ჩამოაყალიბებენ.

"ონტოლოგიის ახალი გზების" მთავარი ამოცანა ურთიერთდამოკიდებულებისა და ურთიერთკავშირების გაანალიზებაა. ჰარტმანისათვის, რომლის იდეები თანამედროვე სოციალურ მეცნიერებათა კვლევასთან გვაახლოვებს, ონტოლოგია - ნეიტრალური კატეგორიაა, რომელიც სუბიექტსა და ობიექტს მოიცავს და სცდება, როგორც ძველი რეალიზმის, ისე თანამედროვე იდეალიზმის ფარგლებს.

"კაპიტალის" პირველი ტომის ამ ნაკვეთში კარლ მარქსი საქონლის ორ ფაქტორს, შრომის ორად ხასიათსა და ღირებულების ფორმებს იკვლევს.

როგორც წმინდა ტრაგედია, ეს შედევრია. ესქილე ომის ამბავს სპარსელთა თვალსაზრისით გვიყვება, ხოლო მისი სიამაყე ბერძენთა დიადი გამარჯვების გამო ქსერქსესა და მისი დამარცხებული ხალხისადმი გულწრფელ თანაგრძნობასთან არის შეზავებული.

"მავედრებელნი", ტრილოგიის პირველი და ერთადერთი შემონახული ნაწილი, სრულებით არ შეეფერება იმ მოლოდინს, ბერძნული დრამის მიმართ რომ გაგვაჩნია. მასში არც გმირია, არც ვარდნა და არც ტრაგიკული დასასრული. ნაცვლად ამისა, პიესა ასახავს სექსუალობის, სიყვარულისა და ემოციური სიმწიფის გადაუწყვეტელ კონფლიქტებს.

მიხეილ ჯავახიშვილი ამ მცირე ზომის მოთხრობითაც კენწლავს საბჭოთა ხელისუფლებას, თუმცა მხოლოდ სოციალური შემადგენელი არ არის მნიშვნელოვანი, საინტერესოა ადამიანთა დამოკიდებულებაც ამ მოვლენისადმი.

სიტყვის სახით წარმოთქმული წინამდებარე ესსეი მარქსის სიკვდილამდე არ გამოქვეყნებულა. იგი იკითხება, როგორც "კაპიტალის" პირველი ტომის შეკუმშული ვერსია და მარქსის ძირითად არგუმენტებს შეიცავს კაპიტალის მუშაობის შესახებ.

პოლ გოგენის ცხოვრებით შთაგონებული "მთვარე და ექვსპენიანი" ერთდროულად ედუარდის დროინდელი პირობითობების სატირაც არის და გენიოსის მენტალიტეტის ცოცხალი პორტრეტი. ჩარლზ სტრიკლენდი ოჯახს ტოვებს, რათა მხატვრობას მიუძღვნას სიცოცხლე საფრანგეთსა და ტაიტიზე. მისი გადაწყვეტილება შეპყრობილობამდე მიდის, რასაც სერიოზული შედეგი მოჰყვება.

ამ თხზულებამ, რომელიც 1839 წელს არის შექმნილი, მის ავტორს საერთაშორისო აღიარება მოუპოვა. ნების თვისუფლების მისეული ბრწყინვალე და ელეგანტური განმარტება ამ ნაწარმოებს დასავლეთევროპული ფილოსოფიის კლასიკად აქცევს.

"დაქირავებული შრომა და კაპიტალი" მარქსის ერთ-ერთი ფუძემდებლური ნაშრომია, რომელშიც ის შეკუმშული სახით, "მუშებისთვის" გასაგებად ხსნის "სამუშაო ძალის" ცნებას და დამოკიდებულებას დაქირავებულ შრომასა და კაპიტალს შორის. ნაშრომს წინ უძღვის ფ. ენგელსის წინასიტყვაობა.

ამ ფუნდამენტურ ნაშრომში დეტალურად არის გაანალიზებული საქართველოს 1918-21 წლების მდგომარეობა საერთაშორისო ურთიერთობათა ჭრილში, აღმა და დაღმასვლებით, გამარჯვებებითა და მარცხით... და მომავლის მტკიცე იმედით.