წიგნები

ამ პატარა სტატიაში დასაბუთებულია, რომ იოანე დამასკელი იყო არამარტო დიდი თეოლოგი, არამედ შესანიშნავი ფილოსოფოსიც.

ამ პატარა სტატიაში თეოლოგია და ფილოსოფიაა შედარებული და თეოლოგია გაკრიტიკებულია ფილოსოფიური პოზიციიდან.

მწერლის დანიშნულების, ამ დანიშნულების ურღვევობისა და მარადიულობის შესახებაა ეს ბრწყინვალე ესსეი, რომელშიც მაგალითების სახით სამი დიდი ფრანგის - სენტ-ეგზიუპერის, მალროსა და კამიუს -სამწერლო მსოფლმხედველობაა განხილული.

მოხუცი ზალომონზონი ცოლსა და მშვენიერ ქალიშვილთან ერთად იტალიაში ისვენებს, სადაც ამ უკანასკნელის პატიოსნებაში შეიტანს ეჭვს, რის შემდეგ თანდათანობით ყველას მიმართ სრულ გულგრილობამდე მისული და, მიუხედავად წარმატებით გადატანილი ოპერაციისა, მშვიდად კვდება.

"ლახესი" პლატონის ერთ-ერთი სოკრატული დიალოგია, რომლის მონაწილეები სიმამაცის განსხვავებულ კონცეფციებს წარმოადგენენ. დიალოგი აპორიაში სრულდება.

სოცრეალიზმისთვის ხარკის გადახდა გრიგოლ რობაქიძესაც მოუწია. "უდეგა" 1920-იან წლებში საქართველოში არხის მშენებლობასა და წყალდიოდობასთან ახალაგზრდა კომუნისტთა ოპტიმიზმით აღსავსე ბრძოლას ასახავს.

ეს მოცულობითი ნოველა ადამიანისა და საზოგადოების დაპირისპირებაზეა, რომლიდან ერთადერთი გამოსავალი... სიკვდილია.

"რვეულებიდან" - ესაა დიმიტრი უზნაძის შენიშნვები და ჩანაწერები, შესრულებული 1944-დან 1949 წლამდე, რომლებიც ფსიქოლოგიის სხვადასხვა ასპექტებს ეხება, მათ შორის ავტომატიმზს, ემოციას, ქცევას, განწყობას და სხვა.

მძაფრი და მხიარული, "კანდიდი" დღემდე სამყაროს ერთ-ერთ უდიდეს სატირად რჩება 1759 წელს მისი პირველი გამოქვეყნებიდან. ის მოგვითხრობს თავგადასავლებს ახალგაზრდა კანდიდისა, პანგლოსის მოწაფის, ვინც, თავის მხრივ, ლაიბნიცის მოწაფეა და სამყაროს სიკეთისა სწამს. მრავალი უბედურების ნახვის შემდეგ კანდიდი საწინააღდეგოში რწმუნდება.

არეოპაგელის ერთ-ერთი ძირითადი ტრაქტატი, "საიდუმლო ღმრთისმეტყველებისათვის" ანუ "მისტიკური თეოლოგია" ეხება პირველმიზეზის ანუ სამყაროს საწყისის საიდუმლო განსაზღვრებას.

"ზაფხულის ღამის სიზმარი" შექსპირის კომედიაა, რომელიც 1590 და 1596 წლებს შორის დაიწერა. იგი აღწერს ათენის მთავარ თეზეუსისა და იპოლიტას ქორწინებასთან დაკავშირებულ მოვლენებს, რომლებშიც ფერიების მიერ მანიპულირებადი ოთხი ახალგაზრდა ათენელი და ექვსი მოყვარული მსახიობია გახლართული. წარმოადგენს შექსპირის ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ პიესას.

"ზაფხულის ღამის სიზმარი" შექსპირის კომედიაა, რომელიც 1590 და 1596 წლებს შორის დაიწერა. იგი აღწერს ათენის მთავარ თეზეუსისა და იპოლიტას ქორწინებასთან დაკავშირებულ მოვლენებს, რომლებშიც ფერიების მიერ მანიპულირებადი ოთხი ახალგაზრდა ათენელი და ექვსი მოყვარული მსახიობია გახლართული. წარმოადგენს შექსპირის ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ პიესას.

წინამდებარე კრებულში რუსული და საერთაშორისო ანარქიზმის ერთ-ერთი ყველაზე თვალსაჩინო წარმომადგენელი არსებულ წეს-წყობილებასთან ანარქიზმის შედარებით ანალიზს ახდენს და გარკვეულ წინასწარმეტყველებებსაც აკეთებს სახელმწიფოთა მომავალი იდეალური მოწყობის შესახებ.

ასტროლოგის მიერ დაიმედებული სასიძოები დედოფლის ასულის ხელისათვის ეჯიბრებიან ერთმანეთს, მაგრამ კომიკურ სიტუაციაში აღმოჩნდებიან, ამ დროს კი არადიდგვაროვანი სამხედრო პირი იმარჯვებს, რომელიც ბედსა და თავის თავსაა მინდობილი.

პირდაპირი და შეუფერადებელი თხრობა გვიხატავს გემის ქირურგის, ლემუელ გულივერის ოთხ ნიშანდობლივ მოგზაურობას, მათ შორის ერთს - ლილიპუტების მიწაზე, სადაც ექვს–დიუიმიანი მაცხოვრებლები ბინადრობენ; კიდევ ერთს - ბრობდინგნაგში, მიწაზე, სადაც გიგანტებთან შედარებით ადამიანები სრულ უსუსურობად წარმოდგებიან. უბრალო ენით დაწერილი კლასიკა მომხიბვლელობით გამოირჩევა: ბავშვებისთვის ის მხიარულ ფანტასტიკას წარმოადგენს; მოზრდილებისთვის - პოლიტიკური ცხოვრების გონებამახვილურ პაროდიას.

არსებობს ისტორიული და სახარებისეული იესო, რომლებიც არ არიან იდენტურნი. ავტორი ცდილობს გვიჩვენოს, რომ იესო ქრისტეს ის სურათი, რომელიც სახარებებშია წამოდგენილი, ნეგატიურ ასპექტებს გულისხმობს.