კლასიკა

"ზაფხულის ღამის სიზმარი" შექსპირის კომედიაა, რომელიც 1590 და 1596 წლებს შორის დაიწერა. იგი აღწერს ათენის მთავარ თეზეუსისა და იპოლიტას ქორწინებასთან დაკავშირებულ მოვლენებს, რომლებშიც ფერიების მიერ მანიპულირებადი ოთხი ახალგაზრდა ათენელი და ექვსი მოყვარული მსახიობია გახლართული. წარმოადგენს შექსპირის ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ პიესას.

ასტროლოგის მიერ დაიმედებული სასიძოები დედოფლის ასულის ხელისათვის ეჯიბრებიან ერთმანეთს, მაგრამ კომიკურ სიტუაციაში აღმოჩნდებიან, ამ დროს კი არადიდგვაროვანი სამხედრო პირი იმარჯვებს, რომელიც ბედსა და თავის თავსაა მინდობილი.

1.არის თუ არა ღმერთის არსებობა თავისთავად ცხადი? 2.შესაძლებელია თუ არა ღმერთის არსებობის დამტკიცება? 3

ამ ნაშრომის ყმაწვილკაცური ნაკლოვანებები თავად ავტორმა ამხილა "თვითკრიტიკის მცდელობაში", რომელიც 1886 წლის გამოცემას დაერთო თან. მაგრამ თავად წიგნი ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან შეფასებას წარმოადგენს ტრაგედიისა, რაც კი ოდესმე შექმნილა. მან გამოუთხარა ძირი ბერძნული კულტურის კონცეფციას, გაბატონებულს ვიქტორიანულ ეპოქაში და გააანალიზა თემები, რომლებიც მეოცე საუკუნეში განავითარეს ნიცშეს მომდევნო მოაზროვნეებმა.

ზვიგენის კუჭის შიგთავსი ბოთლს შეიცავს, რომელშიც სამ სხვადასხვა ენაზე შესრულებული დაზიანებული წერილია. ერთობლივად ისინი კაპიტან გრანტის ადგილმდებარეობის გასაღებს იძლევა, რომლის გემი "ბრიტანია" ზღვაში დაიკარგა. ლორდი გლენარვანი ცოლთან, ჰარი გრანტის ორ შვილსა და ეკიპაჟთან ერთად კაპიტნის საძებნელად მიერმართება რთულსა და თავგადასავლებით აღსავსე მოგზაურობაში.

"ქარიშხალი", როგორც ვარაუდობენ, 1610-11 წწ. უნდა იყოს დაწერილი. მოქმედება კუნძულზე მიმდინარეობს, სადაც ჯადოქარი პროსპერო, მილანის კანონიერი ჰერცოგი, გეგმავს თავისი ქალიშვილი მირანდა კუთვნილ ადგილზე დააბრუნოს, რისთვისაც ილუზიებსა და ოსტატურ მანიპულაციებს იყენებს.

ახალგაზრდა ქალიშვილი, მათიკო, დედისა და ნათესავების ნების წინააღმდეგ, საყვარელ ახალგაზრდა კაცს მიყვება ცოლად, ვინც სოციალურად განსხვავებულ საფეხურზე დგას და თან... მისი ნათესავია. მოვლენები დრამატულად, შეიძლება ითქვას, ტრაგიკულადაც კი ვითარდება.

შელინგი წინამდებარე ესსეით კანტისა და ფიხტეს ფილოსოფიურ სისტემებს აკრიტიკებს, თავისი, როგორც თავად უწოდებს, სასრული და ისტორიული ფილოსოფიის პოზიციიდან.

მოლიერის სამაქტიანი კომედია "მკურნალი სიყვარული", რომელიც ხუთ დღეში იქნა და დაწერილი და წარმოდგენილი, ძუნწი და ეგოისტი მამის გაბითურებას გვიჩვენებს, ვისაც არაფრით სურს ქალიშვილის გათხოვება. პირველი წარმოდგენა შედგა 1665 წლის 22 სექტემბერს.

"ზადიგი, ანუ ბედისწერა" 1747 წელს შექმნილი ფილოსოფიური ნოველაა, რომელიც ანტიკური ბაბილონის ფილოსოფოს ზადიგის ცხოვრება აღწერს. წიგნი არ აცხადებს ისტორიული აკურატულობის პრეტენზიას. ნაწარმოებში წამოჭრილი ზოგი პრობლემა ვოლტერის თანამედროვე სოციალურ-პოლიტიკურ საკითხს ეხება, თუმცა მთავარი ადამიანის ამქვეყნიური უძლურებაა ბედისწერის წინაშე.

ფრანგულ ენაზე პიესის სრული სახელწოდებაა "სიცილიელი ანუ შეყვარებული მხატვარი" - ეს გახლავთ ერთაქტიანი კომედია, რომელშიც ეჭვიანი პატრონის გაბითურების სცენაა გათამაშებული. პიესა პირველად დაიდგა 1667 წლის 5 იანვარს სენ-ჟერმენ-ენ-ლეიში.

პლატონის სოკრატესეული დიალოგი, რომელშიც სოკრატეს თავის დამცავი სიტყვაა გადმოცემული, რომელიც ბრალდებულმა მის წინააღმდეგ გამართულ პროცესზე წარმოთქვა 399 ჩვ. წ.ა., სადაც მას ღალატი და ახალგაზრდათა გარყვნილება ედებოდა ბრალად.

შელინგი მის წინამორბედ სამ ფილოსოფოსს ადარებს ღმერთის არსებობის არგუმენტებსა და მათი გადაჭრის გზებთან მიმართებით, უთმობს რა უდიდეს ნაწილს დიდი ჰოლანდიელის შეფასებას,

"ნათან ბრძენი" (1779) ლესინგის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული პიესაა, რომლის მოქმედება მესამე ჯვაროსნული ლაშქრობის პერიოდის იერუსალიმში ხდება, რომელიც მუსულმანთა ბატონობის ქვეშ იმყოფება. პიესის მთავარი თემა იუდაიზმს, ქრისტიანობასა და მაჰმადიანობას შორის ხიდის გადებაა, ისევე, როგორც მეგობრობა, შემწყნარებლობა, საოცრებათა უარყოფა და კომუნიკაციის საჭიროება.

"ენესიდემუსის რეცენზია" უფრო მეტია, ვიდრე კანტიანობის დაცვა სკეპტიციზმისგან. იგი კანტისა და რაინჰოლდის შრომების ფუნდამენტურ გადაფასებას გულისხმობს და ახალ თვალსაზრისსა და საფუძველს ქმნის ტრანსცენდენტული ფილოსოფიისთვის. ამდენად, იგი არა მხოლოდ ფიხტეს საკუთარი ფილოსოფიის გარდაქმნას, არამედ მთლიანად გერმანული იდეალიზმის ისტორიის წყალგამყოფს წარმოადგენს.

„ვაზროვნებ, შესაბამისად ვარსებობ“ - ეს მთელი ცოდნის ფუნდამენტური შეცდომაა, ამას ამტკიცებს შელინგი წინამდებარე კვლევაში, რადგან ავტორისავე აზრით, „ფიქრი არ არის ჩემი ფიქრი და ყოფა არ არის ჩემი ყოფა“. ნაშრომი ასევე შეიცავს ფრენსის ბეკონისა და დეკარტეს შედარებას.