თარგმანი

„წუთისოფელი“ მოპასანის პირველი რომანია, რომელიც 1883 წელს გამოქვეყნდა. ესაა ავტორის მცდელობა შეუფერადებლად დაგვანახოს ცხოვრება, ისეთი, როგორიც ის არის. ამისათვის მთავარი გმირის, ჟანა ლე პერტუი დე ვოს, განცდებითა და მოვლენებით აღსავსე ყოფაა გამოყენებული, უფრო მეტად ტკივილით აღსავსე, ვიდრე სიხარულით, თუმცა ნაწარმოების ბოლოს ავტორი მიდის დასკვნამდე, რომ ცხოვრება „არც ისე კარგია და არცთუ ისე ცუდი, როგორც ჰგონიათ“.

„სამი და“ - 1900 წელს გამოქვეყნებული და 1901 წელს დადგმული პიესაა, რომელიც ჩეხოვის შედევრებს ეკუთვნის „ძია ვანიას“, „თოლიასა“ და „ალუბლის ბაღთან“ ერთად. ესაა პიესა ბედნიერების მოლოდინის, მიუწვდომლის, უნაყოფო იმედებისა და ილუზიების შესახებ, რომელშიც გადის მთელი ცხოვრება, მომავალი კი არ დგება, რომლის ნაცვლად კვლავ აწმყო გრძელდება, უსიხარულო და უიმედო.

„არსენ გიიო“ - ეს არის 1844 წელს დაწერილი ნოველა უიმედო სიყვარულის მიზეზით გადადგმული საბედისწერო ნაბიჯის, მისი გამომწვევი შედეგის, სხვებზე მიზი ზემოქმედებისა და სიკვდილზე სიყვარულის გამარჯვების შესახებ.

გოგოლის ეროვნულ-ჰეროიკული ნოველა "ტარას ბულბა" რომანტიულად ასახავს ზაპოროჟიეს კაზაკის, ტარას ბულბასა და მისი ორი ვაჟის ცხოვრებას და კაზაკთა ომს პოლონეთის წინააღმდეგ. ზედმეტად პრო-უკრაინულად მიჩნეული ნაწარმოები პირველად 1835 წელს გამოქვეყნდა, შემდეგ კი, რედაქტირებული და რუსეთზე მეტად ორიენტირებული სახით - 1842 წელს.

"მარტინ იდენი" - 1909 წელს გამოქვეყნებული თხზულებაა. კიუნსტელრომანის ტრადიციის მიხედვით შექმნილი ნაწარმოები მოგვითხრობს ახალგაზრდა პროლეტარის მძიმე და დაბრკოლებებით სავსე გზაზე, რომელიც მწერლობის, დიდი აღიარებისკენ მიდის. იმავდროულად, ნაწარმოები იმდროინდელი ბურჟუაზიული საზოგადოების შაბლონურ მორალსა და შეხედულებებს აკრიტიკებს.

წიგნში წარმოდგენილია ხუთი თხზულება მცირე ზომის დეტექტივების კრებულიდან "პარკერი პაინი იძიებს", რომელიც პირველად 1934 წელს გამოქვეყნდა და რომელშიც მთავარი მოქმედი პირი პუარომდელი პერსონაჟი - ინგლისელი პარკერ პაინია.

ახალგაზრდობისას გაკეთებული არასწორი არჩევანი და ამ არჩევანის შედეგები საკუთარი თავისა და შთამომავლობისთვის იმ შემთხვევაში, თუკი მხარეები ემოციური აღქმადობით განსხვავდებიან - ესაა მთავარი თემები ბალზაკის ცნობილი რომანისა "30 წლის ქალი", რომელიც 1829-დან 1842 წლის ჩათვლით იწერებოდა.

ფრანსუაზ საგანის 1959 წელს გამოქვეყნებულ რომანში მოთხრობილია შუახნის ქალის ამბავი, ვინც დიდი ხნის, მაგრამ არაერთგულ საყვარელს ტოვებს ახალგაზრდა კაცის სანაცვლოდ, თუმცა კვლავ უბრუნდება მას განშორების შემდეგ. რომანი ეკრანიზებულ იყო 1961 წელს.

„ანა ფრანკის დღიური“ გახლავთ ებრაელი გოგონას, ანა ფრანკის მიერ ფლამანდიურ ენაზე შესრულებული ჩანაწერები, რომლებიც მოიცავს პერიოდს 1942 წლის 12 ივნისიდან 1944 წლის 1 აგვისტოს ჩათვლით, ნაცისტების მიერ ნიდერლანდების ოკუპაციის პერიოდში. საყოველთაო შეფასებით - ეს დიდი მნიშვნელობის ადამიანური დოკუმენტია. პირველად გამოქვეყნდა 1947 წელს.

ინგლისელი კლასიკოსის მოთხრობათა კრებულში შესულია პიროვნული დ ასოციალური თემატიკის ამსახველი ორი სქელტანიანი თხზულება: „მტრობა“ - შურისძიების იარაღად სხვა ადამიანის გამოყენების შედეგების შესახებ, და „ყოფილი 299“, რომელიც ადამიანზე პატიმრობის გამანადგურებელ შედეგებს გვიჩვენებს.

ადამიანზე დომინირება, უფრო ზუსტად კი მამაკაცზე ქალის დომინირება, ნაყოფიერება, ზოგადად დედის როლი და დამოკიდებულება შვილის მიმართ, და, რაოდენ პარადოქსულიც არ უნდა იყოს ეს, დედობის „დესტრუქციული“ ხასიათი, ეს ყველაფერი კი გამდიდრებული ბიბლიური ალუზიებით - ასეთია უნამუნოს ბრწყინვალე ნოველის - „ორი დედა“ მთავარი თემები, ნოველისა, რომელიც 1920 წელს გამოქვეყნდა.

„მარტორქა“ - აბსურდის თეატრის ერთ-ერთი გამორჩეული ნაწარმოებია, რომელიც 1959 წელს შეიქმნა. პიესა მრავალგვარი წაკითხვის საშუალებას იძლევა, მათ შორის ხშირად მოიაზრება, როგორც ფაშიზმის და/ან კომუნიზმის უცაბედი პოპულარობის ალეგორია, პარალელურად კი განიხილავს კულტურის, ბრბოს მენტალობისა და ფსიქოლოგიის, ზნეობის თემებს.

„მატეო ფალკონე“ - მამის მიერ სულმდაბლობისთვის შვილის მოკვდინების სულისშემძვრელი ისტორია - 1829 წელს Revue de Paris-ს მაისის ნომერში გამოქვეყნდა და მყისიერად იქნა შერაცხული ორიგინალურ ფრანგულ ნაწარმოებად. მოთხრობა ლუციუს იუნიუს ბრუტუსის ლეგენდას ეფუძნება.

ორი თვის განმავლობაში დაწერილი და 1956 წელს გამოქვეყნებული რომანი მოგვითხრობს ახალგაზრდა სტუდენტი გოგონას (დომინიკ) ვნების შესახებ მასზე უფროსი მამაკაცისადმი (ლუკ). ისინი საყვარლებად იქცევიან, თუმცა გრძნობა მხოლოდ დომინიკს აქვს. ორკვირიანი თავგადასავლის შემდეგ დომინიკი აცნობიერებს მათი ურთიერთობის წარმავალობას.

„სქესობრივი ლტოლვის თეორიისათვის“ გახლავთ პირველი ნაწილი ფროიდის ყველა დროის ბესთსელერისა „სამი ესსეი სექსუალურობის თეორიის შესახებ“ (1905), რომელშიც იგი სხვადასხვა სახის სექსუალურ გადახრებსა და სექსუალურ ლტოლვას აანალიზებს და სადაც იგი ამ გადახრების ფორმირებაში ხაზგასმით ანიჭებს მნიშვნელოვან როლს ბავშვობისდროინდელ შთაბეჭდილებებს. მკითხველი მრავალ საინტერესო მაგალითსა და იდეას გაეცნობა. ამასთან, წიგნი ისეთი ენითაა დაწერილი, რომ ფსიქოლოგიაში ღრმად განსწავლულობას არც კი მოითხოვს.

1955 წელს გამოქვეყნებული რომანი ინგლისურად მხოლოდ ათი წლის შემდეგ ითარგმნა და „ნიუ იორქ თაიმს“-ში კურტ ვონეგუტის არცთუ კეთილგანწყობილი და არცთუ სამართლიანი რეცენზია დაიმსახურა. „ბერძენი ეძებს ბერძენს“ არის შესანიშნავი აბსურდული სატირა ადამიანზე, რომელსაც არ სურს სინამდვილეს გაუსწოროს თვალი, მის მიერ შექმნილ სამყაროში ცხოვრობს და, როგორც ხშირად ხდება ასეთ შემთხვევაში, ყველაფერს პოზიტიურად აღიქვამს, მაგრამ... ერთ დღეს მასაც უწევს სათვალის მოხსნა და რეალობის დანახვა ისეთის, როგორიც ის არის. ამ პიროვნული ტრაგედიიდან გამოსავალი, ავტორის აზრით, მხოლოდ სიყვარულშია, რაც ერთადერთია, რასაც ფასი აქვს.