თარგმანი

"ღმერთებს სწყურიათ" გახლავთ ანატოლ ფრანსის მიერ 1912 წელს შექმნილი რომანი, რომელშიც საფრანგეთის რევოლუციის მე-2 და მე-3 წლების ტერორის მეფობაა აღწერილი რიგითი მხატვრისა და შემდეგში მსაჯულის, ევარისტ გამლენის ტრანსფორმაციის ფონზე.

"კრაპის უკანასკნელი ფირი" არის ბეკეტის ერთაქტიანი პიესა, დაწერილი ინგლისურ ენაზე ირლანდიელი მსახიობის პატრიკ მაგისათვის. პირველად დაიდგა 1958 წლის 28 ოქტომბერს.

წინამდებარე ესსეიში ჩამოყალიბებულია კანტის შეხედულება განმანათლებლობაზე, რაც მისივე სიტყვებით შეკუმშული სახით შესაძლოა ასე განიმარტოს: "განმანათლებლობა – ესაა ადამიანის გამოსვლა უმწიფრობიდან."

იონესკოს ერთ-ერთი ყველაზე კარგად ცნობილი პიესა, რომელიც აბსურდის სტილში წარმოგვიდგენს ჭკუიდან გადასული პროფესორისა და მისი სტუდენტის ხანმოკლე გაკვეთილს. დაწერილია 1950 წელს.

ბავშვის თვალით დანახული რელიგიურ-თეოლოგიური საკითხები, შეზავებული მარქ ტვენისეული ხალასი იუმორით, ეს გახლავთ დიალოგის სტილში შექმნილი მოთხრობა "ციცქნა ბესი".

რა რელიგია შეიძლება ჰქონდეს მოაზროვნეს? არის თუ არა სრულად დარწმუნებული საკუთარ რწმენაში? რა არის მისი დანიშნულება? ამ და სხვა კითხვებზე პასუხის გაცემას ცდილობს დიდი ესპანელი მოაზროვნე არაერთმნიშვნელოვან ესსეიში "ჩემი რელიგია".

პლატონის ეს დიალოგი უმეტესწილად სამგლოვიარო სიტყვას წარმოადგენს, რომელსაც სოკრატე გადასცემს მენექსენეს და რომელიც მას ასპასიას, პერიკლეს ჰეტერასგან აქვს ნასწავლი.

სარტრის ესსეი "რისთვის ვწერთ?" აყალიბებს ავტორის შეხედულებას მწერლის დანიშნულების შესახებ, რაც უფრო ვრცელი ნაშრომის - "რა არის ლიტერატურა?" ნაწილს წარმოადგენს.

ეს სქელტანიანი მოთხრობა 1890 წელს გამოქვეყნდა და მყისვე მეფის ხელისუფლების ცენზურას დაექვემდებარა. იგი, ერთის მხრივ, თავშეკავების იდეალს ქადაგებს, მეორეს მხრივ კი ეჭვიანობით გამოწვეულ რისხვას აღწერს. თანამედროვე კრიტიკოსთა შეფასება არაერთგვაროვანი იყო, უკიდურესად უარყოფითიდან უაღრესად პოზიტიურამდე.

"ალტონელი განდეგილები" სარტრის ერთ-ერთი უკანასკნელი პიესაა, რომელიც უშუალოდ ნაციზმს ეხება და აყალიბებს ავტორის შეხედულებებს ისეთ ფილოსოფიურ კატეგორიებზე, როგორიც არის თავისუფლება, უნივერსალური პასუხისმგებლობა, ბედისწერა და სხვა. პირველად დაიდგა 1959 წელს პარიზში.

ლაგერკვისტის ყველაზე ცნობილი მოთხრობა, რომელშიც რწმენის არარელიგიურობა, ურწმუნოს რწმენა, სიკვდილ-სიცოცხლის ბრძოლა, და ამასთან დაკავშირებული უამრავი კითხვა ქრისტეს ნაცვლად შენდობილი ბოროტმოქმედის, ბარაბას ცხოვრებისა და ტანჯვის ფონზეა შემოთავაზებული.

"თოვლიანი მხარე" იაპონური ლიტერატურის კლასიკად აღიარებული რომანია, რომელიც ბალეტის დილეტანტი ექსპერტისა და პროვინციელი გეიშას სიყვარულის ისტორიას აღწერს.

ღმერთი. სამართლიანია? თუ შურისმაძიებელი? კეთილია? უნდა გვიყვარდეს? ვენდობოდეთ თუ არა? არის ადამიანების გულშემატკივარი? საერთოდ არის? ეს მოთხრობა ამ კითხვებზე პასუხს არ იძლევა, მაგრამ მოგნუსხავთ პერსონაჟთა სახეებით, საოცარი გარემოთი და ამ კითხვებზე პასუხთა ძიების უაღრესად ექსპრესიული გზით.

"ნადიმი" ლუკიანე სამოსატელის ერთ-ერთი გამორჩეული დიალოგია, რომელშიც იგი ყველა ფილოსოფიურ მიმდინარეობასა თუ რიტორიკულ სკოლას აკრიტიკებს და, იმავდროულად, ისეთ მნიშვნელოვან საკითხებს წამოჭრის, როგორიც არის ადამიანის დანიშნულება და აღზრდა-განათლების მიზანი.

"გამოცდილება და განათლება" გახლავთ ჯონ დიუის მცირეტანიანი ნაშრომი, დაწერილი 1938 წელს, რომელშიც ავტორი ყურადღებას პროგრესული განათლების ისეთ ასპექტებზე ამახვილებს, როგორიც არის გამოცდილება, ექსპერიმენტი, მიზანმიმართული სწავლება, თავისუფლება და სხვა კონცეფციები.

"ადამიანის ხმა" - დიალოგ/მონოლოგი დაწერილია 1930 წელს. პიესა წარმოგვიდგენს ერთადერთ პერსონაჟს - ქალს ტელეფონის ყურმილით ხელში, რომელიც ყოფილ შეყვარებულს ესაუბრება. პირველად დაიდგა იმავე წელს კომედი ფრანსეზ სცენაზე.